8. Fingerstyle Feeling Festival za nami [zdjęcia]

Festiwal gitary akustycznej odbył się 21 kwietnia.

Piotr Szumlas (Polska)

Artysta, muzyk, gitarzysta, kompozytor. Laureat konkursu trzeciej edycji Fingerstyle Feeling Festival w Kaliszu, zwycięzca telewizyjnego talent-show „Must Be The Music”.

Przygodę z gitarą rozpoczął w wieku 12 lat. Pierwszą płytę, będącą zbiorem 11 autorskich kompozycji, utrzymanych w spokojnym i harmonijnym klimacie akustycznego brzmienia gitary, wydał w sierpniu 2016 roku. Jego materiały w serwisie YouTube obejrzało już ponad półtora miliona osób, a muzyk każdego tygodnia dzieli się z widzami nowymi aranżacjami i autorskimi.

Grayson Erhard (USA)

Piosenkarz, autor piosenek i multiinstrumentalista.
Styl Graysona opiera się na technicznie złożonym stylu gry na gitarze akustycznej z wykorzystaniem elementów gry na perkusji, często połączonej z poruszającymi, zwiewnymi liniami wokalnymi.

Punktem zwrotnym w karierze Graysona był moment, w którym wystąpił na scenie wspólnie z samym Stevie Wonderem. Sytuacja ta doprowadziła do znacznego wzrostu popularności artysty nie tylko w Stanach Zjednoczonych ale również w Europie.

Po przeprowadzce z rodzinnego miasteczka Del Norte do północnego Kolorado, Erhard szybko przeżył szok kulturowy. Przesycenie fałszywymi wiadomościami, politykierstwo i ciągłe rozproszenie nowego środowiska doprowadziły do tego, że artysta ​skupił się wyłącznie na komponowaniu muzyki. Stąd zrodził się jego wyjątkowy utwór „Manifest” – narracja kulturalna, opłakująca naszą zależność od mediów społecznościowych i jej skłonność do przytłaczania naszego życia.

„Manifest /twój świat jest twoją refleksją”, śpiewa w swoim wideo, w otoczeniu telewizorów i komputerów, które migoczą obrazami ówczesnego prezydenta Baracka Obamy, Kim Kardashian i infomercial detrytus. Utwór napisany po części, by atakować Internet, obronił się dzięki popularności, jaką zdobył w krótkim czasie.

Don Ross (Kanada)

Kanadyjski gitarzysta fingerstyle czerpiący inspirację z wielu różnych stylów muzycznych: rocka, jazzu, folku i muzyki poważnej, tworząc, jak sam określa, styl „heavy wood”.

Don Ross urodził się w Montrealu. Studiował kompozycję na wydziale muzycznym Uniwersytetu York w Toronto.

W 1986 roku wyprodukował i wydał swój pierwszy album „Kehewin”, stając się tym samym pełnoetatowym muzykiem. Występował w duecie z żoną, piosenkarką Kelly McGowan (1986 -1987), a następnie wraz z żoną i skrzypkiem Oliverem Schroerem w Harbord Trio. W tym samym czasie był członkiem kwartetu jazzowego New Age, zwanego Eye Music. Skomponował muzykę do kilku spektakli teatralnych w Toronto zajmujących się życiem Pierwszych Narodów w Kanadzie: The Ecstasy of Rita Joe (York University, 1989), Dreaming Beauty (Inner Stage Theatre, 1990) i Big Buck City (Cahoots Theater, 1991) oraz muzykę do serialu telewizyjnego Dead Dog Café CBC. W 1987 roku niektóre z jego kompozycji grała Toronto Symphony Orchestra.

W 1988 roku podpisał kontrakt z Duke Street Records w Toronto, gdzie opublikował swoje kolejne dwa albumy: „Bearing Straight” (1989) oraz „Don Ross” (1990). Na Ontario Council of Folk Festivals z Kelly McGowan zdobył pierwszą nagrodę, a w 1996 roku ponownie zwyciężył na festiwalu Walnut Valley.

Don Ross był pierwszym artystą, który podpisał kontrakt z niezależną wytwórnią Candyrat Records (2005).

Odbył trzy trasy z grupą Men of Steel, będącą mieszanką międzynarodowych członków, w tym: bluegrass maestro Dan Crary, akustyczny gitarzysta Beppe Gambetta i celtycki gitarzysta ludowy Tony McManus.

W latach 2010-2011 Ross był profesorem Uniwersytetu Dalhousie.