Baśniowy „Dziadek do orzechów” z Bolszoj w kinie. Konkurs!

W wielu krajach nie ma Bożego Narodzenia bez gwiazdkowego spektaklu „Dziadka do orzechów”. Choć prapremiera baletu odbyła się w Petersburgu w dniu Świętego Mikołaja, 6 grudnia 1892 roku, to tradycja gwiazdkowa towarzysząca temu baletowi powstała niemal pół wieku później w Stanach Zjednoczonych. Choć dziś, inaczej niż za czasów Czajkowskiego, spektakl ten jest kierowany głównie do młodszych widzów, to nadal pozostaje jednym z najpoważniejszych arcydzieł klasycznego baletu rosyjskiego. Oparty na opowiadaniu modnego wówczas fantastycznego pisarza E. T. A. Hoffmanna, „Dziadek do orzechów” miał wykorzystywać zainteresowanie elit petersburskich fantastyką. Tymczasem okazał się wspaniałym spektaklem familijnym. Mali widzowie odnajdą w nim baśniową historię małej Klary (w rosyjskiej wersji jest to Masza), która dzięki dobremu sercu i odwadze wyzwala spod czaru księcia zaklętego w dziadka do orzechów. To jeden z najpiękniejszych baletów klasycznych, z fenomenalną muzyką Czajkowskiego. W głównych partiach zobaczymy solistów Bolszoj: Annę Nikulinę w roli Maszy, Denisa Rodkina jako Dziadka do orzechów/Księcia i Andrieja Merkuriewa jako Drosselmeyera.

Twórczość Czajkowskiego na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci była najlepszym kamieniem probierczym dla wszystkich choreografów. Jego muzyce jest za ciasno w ramach ślicznej bajki dla małych dzieci – wyrywa się w przestrzeń bardziej filozoficznych, dramatycznych rozważań. Jej tajemniczość i podskórny „dreszcz” przez wiele lat nie znajdowały scenicznego wcielenia, udało się to jednak choreografowi Jurijowi Grigorowiczowi i scenografowi Simonowi Wirsaładze oraz pierwszym wykonawcom głównych ról w tej wersji: Maszy – Jekaterinie Maksimowej i Dziadkowi do orzechów – Władimirowi Wasiljewowi. Z ich współpracy w 1966 roku w Teatrze Bolszoj powstał nowy spektakl.

Grigorowicz prezentuje inne podejście do baletowej bajki: napełnia ją Hoffmannowskim mistycyzmem i tajemniczością. W jego „Dziadku do orzechów” nie ma żadnej przymilności. To nie balet o wyimaginowanym i błogosławionym Królestwie Konfiturowym (Krainie Słodyczy), gdzie na gałązkach choinki rozwieszone są cukierki, orzechy i marcepany, ale o fantasmagorycznych poczynaniach Drosselmeyera, dzięki któremu piękni książęta zwyciężają, reprezentując dobro, a królowie myszy giną wraz ze swoim wojskiem.

Premiera niniejszej inscenizacji Teatru Bolszoj (Państwowego Akademickiego Wielkiego Teatru Rosji): 12 marca 1966 roku

Przedstawienie zarejestrowano podczas transmisji live HD:
21 grudnia 2014

Obsada:
Aleksandr Fadejczew jako radca Sztalbaum
Maria Żarkowa jako jego żona
Anna Nikulina jako Masza, ich córka
Anastazja Sziłowa jako Fryc, brat Maszy
Andriej Merkuriew jako radca Drosselmeyer, ojciec chrzestny Maszy i Fryca
Denis Rodkin jako Dziadek do orzechów, a później Książę
Witalij Biktimirow jako Król Myszy
Ilia Artamonow jako Arlekin
Margarita Szrajner jako Kolombina
Tatiana Łazariewa jako Diabliczka
Anton Sawiczew jako Diabełek
Jelizawieta Krutielewa, Artur Mkrtczjan jako lalki hiszpańskie
Anna Rebieckaja, Aleksandr Wojtiuk jako lalki hinduskie
Swietłana Pawłowa, Jegor Szarkow jako lalki chińskie
Anna Leonowa, Aleksandr Wodopietow jako lalki rosyjskie
Maria Winogradowa, Władisław Kozłow jako lalki francuskie

Pierwsi tancerze, soliści, koryfeje i zespół baletowy Teatru Bolszoj, orkiestra i chór Teatru Bolszoj

Paweł Kliniczew dyrygent

Realizatorzy:
Jurij Grigorowicz choreografia wg Mariusa Petipy
Simon Wirsaładze scenografia i kostiumy

Prowadzenie podczas transmisji:
Katia Nowikowa

Realizacja telewizyjna transmisji:
Vincent Bataillon

Przedstawienie trwa około 2 godzin i 10 minut (w tym jedna przerwa).

UWAGA – WYNIKI KONKURSU

1 podwójne zaproszenie na spotkanie z cyklu HELIOS NA SCENIE – na poniedziałek, 25 grudnia, godz. 18.30 w Kinie Helios zdobywa Agnieszka Hęś.

O sposobie odbioru nagrody poinformowaliśmy mailowo. Serdecznie gratulujemy i zapraszamy do udziału w kolejnych konkursach.