Polityka parkingowa jest, czy jej nie ma w Kaliszu?

Co zaskakujące, rozbudowa sieci parkingów do aktualnego zapotrzebowania wcale nie jest w tym przypadku najlepszym rozwiązaniem. O tym często zdają się zapominać zarządzający polskimi miastami, w tym Kaliszem.

Rosnący popyt na miejsca parkingowe przy stałej, niezmiennej podaży tych miejsc doprowadza do pogorszenia się warunków parkowania, wydłużenia czasu poszukiwania wolnego miejsca, parkowania w miejscach niedozwolonych oraz niezadowolenia mieszkańców z panującej sytuacji. Ale zwiększenie liczby miejsc parkingowych nie jest rozwiązaniem tej sytuacji. W praktyce bowiem większa ilość takich miejsc generuje wzrost popytu na nie. Mieszkańcy, którzy do tej pory korzystali z komunikacji miejskiej chcąc dostać się do centrum, w wyniku większej ilości miejsc parkingowych przesiadają się do samochodów. To wpływa zarówno na przeciążenie układu parkingowego jak i konieczność budowy kolejnych takich obiektów. Wzrasta ruch w mieście, co staje się uciążliwe dla jego mieszkańców. Jednocześnie spada zainteresowanie transportem zbiorowym.

Parkingi na obrzeżach, nie w centrum
Dlatego tak ważne jest, aby miasta uchwalały takie dokumenty, jak polityka parkingowa, regulująca kwestię budowy miejsc parkingowych w mieście. Wbrew pozorom, najlepszym rozwiązaniem problemu parkowania w miastach może być… ograniczenie ilości parkingów, wprowadzenie stref płatnego parkowania obejmujących nie tylko centrum, ale i szeroki obszar śródmieścia, a także budowa systemu parkingów przesiadkowych Park & Ride okalających miasto oraz połączenie ich z systemem komunikacji zbiorowej.

Wiele z tych rozwiązań oburza jednak przeciętnego mieszkańca naszego kraju. O znacznym rozszerzeniu strefy płatnego parkowania poinformowały ostatnio władze Krakowa. Projekt spotkał się jednak z szeroką falą niezadowolenia. – To jest skandal! – komentują mieszkańcy miasta i dodają, że projekt to „istne wyciąganie kasy od mieszkańców”.

O budowie parkingów na obrzeżach miasta i wokół Strefy Płatnego Parkowania myśli obecnie Lublin. Miasto chce postawić na budowę tysiąca nowych miejsc parkingowych, ale będą to parkingi przesiadkowe przy drogach wjazdowych do miasta, budowane w systemie Park & Ride. W planach jest również budowa parkingów otaczających śródmieście oraz ustanowienie minimalnej liczby miejsc parkingowych, które musieliby stworzyć inwestorzy stawiający nowe budynki. Takie wymogi mają być uwzględniane w planach zagospodarowania przestrzennego.

Dobre praktyki z Zachodu.
O tym, jak polityka parkingowa wpływa na funkcjonowania miasta, przekonała się już dawno Europa Zachodnia. Dobrym przykładem są Zurych i Hamburg, które zamroziły istniejącą ilość miejsc parkingowych w centrum miasta. W momencie powstania miejsc parkingowych poza ulicą, likwidowane zostają parkingi na ulicy, a zaoszczędzoną przestrzeń przeznacza się na chodniki lub ścieżki rowerowe. Ten system limitu i „handlu” miejscami parkingowymi został wprowadzony w Hamburgu w 1976 r., a w Zurychu w ramach „historycznego kompromisu parkingowego” w 1996 r. Szwajcarzy poszli nawet dalej w swoich regulacjach. W rejonach bez limitu miejsc parkingowych deweloperzy mają pozwolenie na budowanie nowych miejsc parkingowych tylko jeżeli ulice w pobliżu inwestycji są w stanie zabsorbować dodatkowe natężenie ruchu, a normy jakości powietrza nie zostaną przekroczone.

Polskim miastom, w tym Kaliszowi, wciąż do takich ideałów daleko, choć dobrze byłoby, gdyby przyjrzał się uważniej rozwiązaniom w innych miastach polskich i zza zachodniej granicy. Pozostanie jedynie mieć nadzieję, że dokument taki jak polityka parkingowa obejmie również i jego i skupi się na wdrażaniu całościowego systemu zrównoważonego transportu, gdzie obok samochodu, myśli się również o innych uczestnikach ruchu.

Na podstawie:
http://www.transport-publiczny.pl/wiadomosci/polityka-parkingowa-w-polsce-czyli-o-parkowaniu-na-wariata-978.html