Wada ukryta w samochodach VW, AUDI, SKODA w postaci oprogramowania umożliwiającego fałszowanie wyników testów spalin w silnikach 2.0 TDI typu EA 189.

Ukryta wada w samochodach VW, AUDI, SKODA w postaci oprogramowania umożliwiającego fałszowanie wyników testów spalin w silnikach 2.0 TDI typu EA 189.
Jak donoszą media, Grupa Volkswagena przyznała się do zarzutów i potwierdziła, że oprogramowanie umożliwiające fałszowanie wyników testów w silnikach 2,0 TDI typu EA 189 trafiło do VW, AUDU, SKODA SEAT. Oznacza to, że samochody te posiadają wadę ukrytą. Co jest natomiast wadą ukrytą, stanowią przepisy Kodeksu cywilnego.
Stosownie do przepisu art. 556 K.c., sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia). To, co jest wadą fizyczną lub prawną precyzuje nam przepis art. 556(1) § 1 K.c. wyjaśniając, że wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową w szczególności gdy rzecz:
1) nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;
2) nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;
3) nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;
4) została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.
W takich sytuacjach ustawodawca zapewnił kupującemu instrumenty prawne do obrony swoich praw. Przepis art. 560 § 1 K.c. stanowi, że jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. Jeżeli natomiast kupującym jest konsument, może zamiast zaproponowanego przez sprzedawcę usunięcia wady żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo zamiast wymiany rzeczy żądać usunięcia wady, chyba że doprowadzenie rzeczy do zgodności z umową w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo wymagałoby nadmiernych kosztów w porównaniu ze sposobem proponowanym przez sprzedawcę. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość rzeczy wolnej od wad, rodzaj i znaczenie stwierdzonej wady, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie narażałby kupującego inny sposób zaspokojenia. Obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady.
Kodeks cywilny określa ścisłe terminy, w których uprawniony może dochodzić swoich praw. Jednak w przypadku podstępnie zatajonych wad przez sprzedawcę nie następuje utrata uprawnień kupującego do dochodzenia praw wynikających z rękojmi za wady ( art. 564 K.c.).
Utrwalony pogląd w orzecznictwie sądów oraz w literaturze prawniczej wskazuje, że w razie ujawnienia się wady przedmiotu sprzedaży, sprzedawca staje się odpowiedzialny wobec kupującego za istnienie wady. Odpowiedzialność ta jest ukształtowana ostrzej niż odpowiedzialność unormowana zgodnie z ogólnymi zasadami art. 471 i nast. k.c. Jest to odpowiedzialność o charakterze absolutnym, niezależna od winy sprzedawcy czy też osób, którymi się posługuje przy wykonywaniu zobowiązania, a nawet niezależna od wykazania szkody wynikającej ze świadczenia rzeczy wadliwej. Ponadto chodzi o odpowiedzialność niezależną od wiedzy sprzedawcy o istnieniu wady, bo podstępne działanie sprzedawcy, który wadę zataja, prowadzi jedynie do dalszego zaostrzenia zwykłej odpowiedzialności z tytułu rękojmi. Odpowiedzialność sprzedawcy przewidziana w art. 556 KC za wady rzeczy sprzedanej ma charakter absolutny w tym sensie, że sprzedawca nie może się z niej zwolnić i obciąża go niezależnie od tego, czy spowodował wadę i czy o niej wiedział (por. wyrok SA w Warszawie z 27.3.2013 r., VI ACA 1269/12, wyrok SA w Białymstoku z 23.12.2014 r., I ACA 601/14).

Nie ma zatem wątpliwości, że bezpośrednim celem przepisów o rękojmi jest przywrócenie ekwiwalentności świadczeń albo też unicestwienie stosunku prawnego obarczonego brakiem ekwiwalentności. Problem polega jedynie na określeniu wartości wady, która w postępowaniu mediacyjnym lub sądowym będzie przedmiotem roszczenia o przywrócenie ekwiwalentności wartości zakupionego samochodu. Problem ten z pewnością rozwiąże biegły rzeczoznawca z dziedziny motoryzacji.

Adwokat Jędrzej Miniecki
KANCELARIA ADWOKACKA
ul. Śródmiejska 22/2
62-800 Kalisz
www.adwokatminiecki.pl