Wysokie obcasy, płaskie chodniki!

W Dzień Kobiet przedstawicielki stowarzyszenia Rowerem do Nowoczesności wręczyły prezydentowi Grzegorzowi Sapińskiemu pismo, w którym w imieniu kaliskich pań domagają się „by chodniki w naszym mieście były budowane wyłącznie z takich nawierzchni, po których wygodnie pcha się dziecięcy wózek, ciągnie torbę z zakupami i chodzi w butach na wysokim obcasie, czyli na nowych osiedlach – z asfaltu lub szerokich betonowych płyt chodnikowych, a w sferze objętej ochroną konserwatorską – z szerokich betonowych lub kamiennych płyt chodnikowych.”

Po spotkaniu z prezydentem Sapińskim list o identycznej treści moje koleżanki zawiozły do siedziby kaliskiej delegatury Wojewódzkiego Biura Ochrony Zabytków. Członkinie stowarzyszenia w swoich pismach zwracają uwagą na fakt, że budowanie nawierzchni chodników i niektórych ulic z różnego rodzaju kostki nie tylko kaliskim kobietom, ale również wszystkim pozostałym mieszkańcom utrudnia przemieszczanie się po mieście i znacząco obniża standard życia. „Praktyka ta – czytamy w obu listach – nie ma żadnych racjonalnych powodów natury technicznej i ekonomicznej, ani żadnego uzasadnienia w doktrynie konserwatorskiej.”

Przy okazji informuję, że kilka dni temu zarząd Rowerem do Nowoczesności wyraził swój zdecydowany sprzeciw wobec koncepcji przebudowy ulicy Browarnej i Piekarskiej na odcinku od Sukienniczej do Parku Miejskiego. Według Miejskiego Zarządu Dróg i Komunikacji mają one wyglądać tak samo jak Parczewskiego i Niecała, czyli chodnik ma być obramowany kostką łupaną, a jezdnia w całości pokryta taką kostką.

RdN stoi na stanowisku, że kostka w żadnej postaci nie nadaje się na nawierzchnię chodników i jezdni, gdyż niszczy opony samochodów i rowerów oraz podeszwy butów, uszkadza obcasy, utrudnia pchanie wózka z dzieckiem oraz ciągnięcie walizki na kółkach lub wózka na zakupy. Wprowadza samochód i rower w bardzo duże drgania, wskutek czego naraża kierowcę i pasażerów auta oraz rowerzystę na nieznośny dyskomfort; drgania spowodowane przez jadący po kostce samochód przenoszą się często na stojące wzdłuż ulicy domy i mogą prowadzić do rysowania się ścian, a także powodują bardzo wysoki hałas, stanowiący dyskomfort dla pasażerów auta, przechodniów i okolicznych mieszkańców.

Kostka szybko ulega również odkształceniom, zapada się lub wybrzusza – zwłaszcza w miejscach, w których musiano ją chwilowo zdjąć, by dostać się do znajdujących się pod ziemią rur, przewodów i innych instalacji. Jest też nagminnie wydłubywana dla zabawy przez dzieci oraz kradziona, w czego efekcie w nawierzchni powstają niekiedy bardzo duże dziury. Dziury takie, niewidoczne po zmroku lub ukryte pod kałużami, stanowią duże niebezpieczeństwo dla pieszych, a zwłaszcza dla rowerzystów. Wszystkie te argumenty już raz w ubiegłym roku, przy okazji remontu ulicy Niecałej, kilka kaliskich organizacji przedstawiło w obszernym piśmie do prezydenta Sapińskiego. Jak widać – bez skutku.

Zarząd RdN postuluje, aby obie ulice stały się woonerfem, czyli miały wyłącznie jeden poziom i nie posiadały oddzielnej jezdni i chodnika; by otrzymały nawierzchnię z niefazowanych szerokich płyt chodnikowych i by zmienić na nich organizację ruchu poprzez ustanowienie tam stref zamieszkania oraz wprowadzenie kontraruchu rowerowego. Co do liczby miejsc parkingowych, jesteśmy za tym, by jej nie zmniejszać, ale postulujemy ustawienie stojaków dla rowerów oraz donic z zielenią w taki sposób, by uniemożliwić kierowcom parkowanie niezgodne z przepisami oraz przekraczanie dozwolonej prędkości.

RdN podkreśla, że zgodnie z najnowszymi prądami w urbanistyce i architekturze właśnie w taki sposób urządza się staromiejskie uliczki, dzięki czemu są one wygodne i bezpieczne dla wszystkich uczestników ruchu drogowego – pieszych, rowerzystów i kierowców. Taki też kształt nadano zresztą już wiele lat temu ulicy Franciszkańskiej na odcinku od Targowej do Śródmiejskiej.

Fotografie: Arkadiusz Pacholski