Implanty zębowe, czyli trzecie zęby niemal jak swoje

Złe nawyki żywieniowe, niedostateczna higiena (rzadkie i niedokładne szczotkowanie zębów), choroby, brak systematycznych wizyt u stomatologa (różne powody, najczęściej strach przed dentystą) powodują na przestrzeni lat stopniową utratę najpierw części, a później całych zębów. Nieuzupełnione braki powodują „rozregulowanie się” aparatu żucia – przesunięcia zębów, rozluźnienie kontaktów miedzy nimi (zaleganie resztek pokarmowych, a w konsekwencji próchnicę i potencjalną utratę kolejnych zębów), przeciążenie pozostałych zębów powodujące ich patologiczne starcie; niekorzystne zmiany w wyglądzie twarzy („zapadnięcie się” warg, policzków, podkreślenie zmarszczek mimicznych), przeciążenie stawów skroniowo-żuchwowych manifestujące się często dolegliwościami bólowymi.

Częstokroć, zwłaszcza rozległe braki, odbijają się negatywnie na artykulacji (wymowie).

Do niedawna mieliśmy następujące możliwości radzenia sobie z problemem utraconych zębów:

• pozostawienie nieuzupełnionych braków (z całym negatywnym „dobrodziejstwem inwentarza” wymienionym powyżej plus, w przypadku rozległych braków zębowych, poważnymi trudnościami w żuciu kęsów pokarmowych, co powoduje niedokładne ich porcjowanie, przełykanie zbyt dużych porcji, prowadzące do problemów z układem trawiennym)

• Uzupełnienie braków zębowych wyjmowanymi protezami akrylowymi (plastikowymi) bądź metalowymi (szkieletowymi)- przy czasem zadowalających efektach estetycznych, niestety wielu pacjentów nie jest w stanie ich „nosić” – powodują odruch wymiotny, irytują język, nie są, zwłaszcza protezy dolne, wystarczająco stabilne, jednym słowem pacjenci odczuwają dość znaczny dyskomfort podczas ich użytkowania.

• Wypełnienie braków mostami protetycznymi – umożliwia to uzupełnienie luk „na stałe”, bez konieczności wyciągania pracy protetycznej do czyszczenia; niestety, minusem tego rozwiązania jest konieczność oszlifowania zębów okalających lukę, by zacementować na nich most; wiąże się to z szeregiem niekorzystnych następstw, tj. obumarciem nerwów w tychże zębach, konieczność następczego ich leczenia kanałowego, próchnicą wtórną pod tymi mostami, mogącą w następstwie doprowadzić do utraty zębów stanowiących tzw. filary mostu – w rezultacie nie dość, że po jakimś czasie możemy „stracić” taki most, to wynikiem jest znacznie większy brak zębowy niż wcześniej.

• prace kombinowane, łączące różne typy powyższych rozwiązań

Niestety, w codziennej pracy zawodowej spotykamy się często z sytuacjami, gdy nawet akceptując minusy rozwiązań protetycznych opisanych powyżej, warunki panujące w jamie ustnej pacjenta nie pozwalają na wykonanie zadowalających prac protetycznych, zarówno co do funkcji, jak i estetyki.

Wtedy do akcji może wkroczyć bohater naszych dzisiejszych rozważań – implant zębowy.

Aby dokładnie określić potrzeby pacjenta w kwestii leczenia implantologicznego, należy umówić wizytę, tzw. konsultację implantologiczną. Wizyta ta trwa około 30-45 minut. W jej skład wchodzą: badanie zewnątrz- i wewnątrzustne; wstępna ocena dostępnych zdjęć RTG, jeśli pacjent ma je ze sobą lub ich wykonanie na miejscu (najczęściej tzw. zdjęcie panoramiczne – OPG), wywiad lekarski dotyczący współistniejących chorób, mogących mieć wpływ na przebieg leczenia implantologicznego; fotografia stomatologiczna, mająca na celu zapisanie pierwotnej sytuacji, z którą przybywa pacjent, analizę pod kątem planowanego leczenia, a także możliwość oceny przebiegu leczenia; pobranie wycisków pod wykonanie gipsowych modeli diagnostycznych, potrzebnych do analizy sytuacji zwarciowej oraz jako zapis sytuacji początkowej.

Podczas tej wstępnej wizyty, ma miejsce dyskusja z pacjentem o problemie, z którym przychodzi, jego oczekiwaniach, życzeniach, możliwościach współpracy.

Wszystkie te informacje służą lekarzowi implantologowi do opracowania planu leczeniu, optymalnego pod kątem sytuacji pacjenta, zarówno zdrowotnej, jak i jego możliwości finansowych, czasowych i innych współistniejących okoliczności. Jeśli jest taka potrzeba, implantolog zleca badania dodatkowe (badanie RTG tomografii komputerowej, która w bardzo dokładny sposób wizualizuje w 3D sytuację w miejscu implantacji, pozwalając praktycznie zaplanować zabieg przed przystąpieniem do niego; badanie krwi pod kątem uzyskania dodatkowych informacji o stanie zdrowia pacjenta itd.). Przed przystąpieniem do leczenia, które często jest skomplikowane i długotrwałe, pacjent wyraża zgodę na nie oraz podpisuje plan leczenia.

Czas leczenia implantologicznego zależy od bardzo wielu czynników, ocenianych podczas wstępnej konsultacji. W przypadku pojedynczych braków procedura jest następująca:

• Jeśli w miejscu przeznaczonym do implantacji nadal występuje ząb/korzeń, po starannym jego usunięciu, w przypadku korzystnych warunków miejscowych można wszczepić implant- śrubę- od razu (tzw. implantacja natychmiastowa); jeśli nie, miejsce to zabezpiecza się i przystępuje do wszczepienia po około 3-6 miesiącach
• Po 3-6 miesiącach z kolei od wszczepienia implantu, odsłaniamy go zakładając tzw. śrubę gojącą na około 2-4 tygodnie, umożliwiając wygojenie się dziąsła wokół przyszłej korony
• Następnie pobieramy wycisk klasycznymi metodami (metodą łyżki otwartej bądź zamkniętej) lub do zapisu sytuacji dla technika wykonującego pracę protetyczną skanujemy zęby specjalnym skanerem wewnątrzustnym, np. system CEREC (opisywaliśmy go w jednym z poprzednich artykułów)
• Oddajemy pracę protetyczną w ustach pacjenta poprzez zacementowanie jej na tzw. łącznikach przykręconych do wnętrza implantu, bądź przykręcamy tę pracę bezpośrednio do implantów, bez cementu

Wskazania do zastosowania implantów zębowych:

• Braki zębowe pojedyncze
• Braki zębowe mnogie
• bezzębie całkowite

W przypadku pojedynczych braków, do implantu (śruby) wkręconej do kości, przykręca się łącznik, na którym cementuje się koronę protetyczną; drugą metodą jest przykręcenie korony do implantu, bez cementowania

W przypadku braków mnogich, można zaplanować za pomocą implantów zębowych odbudowę utraconych zębów za pomocą tzw. mostów protetycznych, tak jak na własnych zębach.

Gdy pacjent utracił wszystkie zęby, propozycją dla niego może być rozwiązanie „na stałe”, jak w przypadku mostów protetycznych opisanych powyżej, albo wykonanie protez wyjmowalnych, opartych na kilku implantach, stabilizowanych na tychże implantach za pomocą specjalnych zatrzasków, belek protetycznych itd.

Dzięki wprowadzeniu implantów zębowych, stomatologia uzyskała niesamowite możliwości poszerzenia oferty komfortowego, dość przewidywalnego oraz bezpiecznego odbudowywania utraconych zębów. Wszczepienie implantu, wykonane bezpiecznie, delikatnie, z poszanowaniem odczuć pacjenta jest procedurą naprawdę komfortową (niemal każdy pacjent, którego pytam o to po zabiegu, informuje, iż „było o wiele lepiej, niż się spodziewał”, i że „niepotrzebnie się denerwował”), o dyskomforcie najczęściej znacznie mniejszym, niż „wyrywanie” zęba. W odpowiednich rękach lekarza ORAZ odpowiednich ustach pacjenta (podkreślam w ten sposób konieczność pełnej, obopólnej współpracy) daje naprawdę bardzo dobre rezultaty, o których jeszcze do niedawna nie mogliśmy marzyć.

Jeśli jesteście Państwo zainteresowani dodatkowymi informacjami bądź chcielibyście umówić się na wizytę konsultacyjną w celu dokładnego przeanalizowania Państwa konkretnej sytuacji i potrzeb leczniczych, prosimy o kontakt z Centrum Stomatologii i Medycyny Estetycznej „Dentical”, ul. Dobrzecka 16/5, Kalisz pod numerami telefonów(62) 599 80 60 lub 606 90 80 03, oraz na adres mailowy dentical@dentical.pl