Święto Wojska Polskiego i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Święto Wojska Polskiego to święto Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, obchodzone 15 sierpnia na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej w 1920 roku, stoczonej w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Wprowadzone ustawą Sejmu z 30 lipca 1992 r. (Dz.U. z 1992 r. Nr 60, poz. 303), obowiązującą od 13 sierpnia 1992.

Święto to przypada w dzień ustawowo wolny od pracy, ponieważ 15 sierpnia jest również liturgicznym świętem Wniebowzięcia Matki Bożej.

W okresie II Rzeczypospolitej Święto Żołnierza obchodzono dla upamiętnienia walk w obronie Ojczyzny toczonych w 1920 roku. Wybrano dzień 15 sierpnia, gdyż w tym dniu w 1920 roku w godzinach nocnych pierwsze oddziały 21 Dywizji Górskiej rozpoczęły forsowanie Wieprza pod Kockiem. Rozpoczęto w ten sposób kontrofensywę, w wyniku której rozbito wojska rosyjskiego Frontu Zachodniego pod dowództwem Michaiła Tuchaczewskiego.

Ustanowienie Święta Żołnierza sankcjonował rozkaz Ministra Spraw Wojskowych gen. broni Stanisława Szeptyckiego nr 126 z dnia 4 sierpnia 1923 roku.

15 sierpnia to w Kościele Katolickim bardzo ważne święto upamiętniające Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Według kanonu wiary KK Maryja Matka Jezusa została po zakończeniu ziemskiego żywota wzięta do Nieba z duszą i ciałem. W Polsce i w wielu krajach europejskich czci się Matkę Boską Wniebowziętą jako patronkę ziemi i roślinności.